Źródełko w Przylasku fot. Antoni Hadała

Gmina Tyczyn jest obszarem występowania wyjątkowo dobrej wody. Są tu liczne źródła (wody szczelinowe - ze skał trzecio- i czwartorzędowych), które legenda łączy z przypadkami cudownych uzdrowień i życiowych dobrodziejstw. Najbardziej znane to "cudowne" źródełka w Przylasku, przysiółku Hermanowej i na terenie klasztoru oo. dominikanów w Borku Starym. Woda z tych źródeł nie wykazuje większego mineralizowania, lecz od lat ma renomę zdrowej wody.

Pagórkowate tereny Hermanowej fot. Antoni Hadała

Gmina Tyczyn posiada też zasoby wód mineralnych. Eksploatowane są wody oligoceńskie - z odwiertów dla potrzeb komunalnych gminy oraz dla potrzeb wytwórni wody w Borku Starym. Bogactwem, z którego dotąd gmina nie korzysta jest źródło wody mineralnej w Łanach Tyczyńskich. Jest to woda o bogatych walorach leczniczych: siarczkowo-chlorkowo-wodorowo-węglanowo-sodowo-wapniowa z obecnością kationu żelazowego i anionu fluorkowego. Wydajność źródła jest niewielka, ok. 5 l/min. Występuje ono w pobliżu skał kredowych, przebiegających ze wschodu na zachód. Kilkadziesiąt metrów powyżej źródełka pojawiają się wycieki żelaziste z banieczkami palącego się gazu ziemnego.

Niezaprzeczalnym walorem gminy, zwłaszcza jej pagórkowatych terenów, jest łagodny klimat i czyste powietrze. Stopień czystości powietrza mieści się normie dla obszarów chronionych. Przeprowadzane okresowo badania wykazują minimalny stopień stężenia SO₂ i pyłów oraz śladowe ilości metali ciężkich. Jedynie pobliski Rzeszów ma niewielki wpływ na zanieczyszczenia, gdyż na terenie gminy nie ma dużych zakładów przemysłowych.

Opracowano na podstawie materiałów Urzędu Miejskiego w Tyczynie oraz książki Barbary Samolewicz Tyczyn i okolice (PUW Roksana Sp. z o.o., Krosno 2003).